Erg vaag! Stapelende blokjes die je tot paartjes van drie moet maken (je mag alleen maar verticaal blokjes verplaatsen) dan exploderen ze, en alles stapelt zich.
Ik vraag me af of ik nou per ongeluk talent heb hiervoor, of dat het zo simpel is.
Ik speelde maar wat, en won allerlei levels! Geen idee wanneer en waarom een level eindigde, maar ik won en won maar!
(ga na dit schrijven de handleiding nog even lezen….)
Maar door het boeken van alle successen hield het me wel enorm bezig, heb een galaxy met 8 planeten in één keer overwonnen, leek vervolgens een superbonus te winnen, en belande zonder pardon weer bij start… tussendoor steeds een kort berichtje over een aanval van een nieuw soort meteoriet…
Daarnaast is elk level anders door kleine detail. De kleuren van de stenen anders, de vorm of een stilstaande steen animeerend in zichzelf, waardoor de uitdaging heel maf toch groter werd (omdat alles krioelt). Deze variatie is best amusant. (‘Amusant’ niet te onderschatten als element wat iets leuks maakt, ik zeg het een beetje kleinerend, maar ik trapte er toch in dat ik even geprikkeld werd voor een mogelijk volgende tafereel, terwijl ik het spelen niet leuk vond…. soort verslavingsfactor te noemen misschien?
—- Heb intussen de manual gelezen….
Tja het komt er toch op neer wat ik hierboven beschreef. Zo simpel is het en er zijn diverse toevalligheden die je meer of minder kan laten ‘geschieden’. Snelheden, objecten, eigenschappen die je wel of niet helpen verder te komen (of dus een bedreiging vormen).
Hoop bla bla eromheen over planeten en meteoren en metalen als verpakking eigenlijk.
Voor de vormgeving eigenlijk ook best de moeite van het bekijken waard… ter inspiratie.
Vooral omdat ze zo gevarieerd steentjes maakten, in allerlei stijlen, bloemen, bollen blokjes, 3-d, wezens….