Zie het artikel van David Nieborg over gameverslaving, ook als reactie op de publicatie van het onderzoek van Tony van Rooij dat gameverslaving een enorm probleem zou moeten worden gezien in de Nederlandse samenleving.
Persoonlijk vind ik de term “verslaving” erg vaak té makkelijk gebruikt. Zie je iemand opgaan in een spel en is deze moeilijk aanspreekbaar, wil dit niet direct zeggen deze verslaafd is, wat wel graag en gauw geroepen wordt op dit moment.
Maar de hoeveelheid tijd die men wél normaal vind om achter de tv te spenderen, wordt niet als een probleem gezien, wat ikzelf zeker zoveel meer zorgwekkend vind…